سندرم پاهای بی قرار چیست ؟
سندرم پاهای بی قرار (RLS) که بیماری ویلیس-اکبوم نیز نامیده می شود، باعث ایجاد احساسات ناخوشایند یا ناراحت کننده در پاها و میل مقاومت ناپذیر برای حرکت دادن آنها می شود. علائم معمولاً در اواخر بعد از ظهر یا عصر رخ می دهد و اغلب در شب هنگام استراحت، مانند نشستن یا دراز کشیدن در رختخواب، شدیدتر است.سندرم پاهای بیقرار یک مشکل سیستم عصبی است که باعث می شود شما احساس میل غیرقابل توقفی برای بلند شدن و قدم زدن یا راه رفتن کنید. شما احساس ناراحتی می کنید مگر اینکه پاهای خود را حرکت دهید. حرکت احساس ناخوشایند را برای مدت کوتاهی متوقف می کند.
علل ایجاد سندرم پاهای بی قرار
هیچ کس دقیقاً نمی داند چه چیزی باعث سندرم پای بی قرار می شود. ممکن است به دلیل مشکل در نحوه استفاده سلول های مغز از دوپامین باشد. دوپامین یک ماده شیمیایی مغز است که به حرکت عضلات کمک می کند.
سندرم پاهای بی قرار ممکن است به برخی شرایط دیگر مرتبط باشد. ممکن است بیشتر در افراد مبتلا به:
- بیماری مزمن کلیوی
- دیابت
- کمبود آهن، منیزیم یا اسید فولیک
- کم خونی (اغلب به دلیل کمبود آهن)
- بیماری پارکینسون
- نوروپاتی محیطی
- بارداری
سندرم پاهای بی قرار همچنین ممکن است در افرادی رخ دهد که:
- از داروهای خاصی مانند مسدود کننده های کانال کلسیم، لیتیوم یا داروهای اعصاب استفاده کنید
- مصرف آرام بخش را قطع می کنند
- از کافئین، الکل یا نیکوتین استفاده کنید
- سندرم پای بی قرار اغلب در افراد میانسال و مسن رخ می دهد. زنان بیشتر از مردان به سندرم پای بی قرار مبتلا می شوند.
سندرم پای بی قرار معمولاً از خانواده ها منتقل می شود. این ممکن است عاملی برای شروع علائم در سنین پایین‌تر باشد.ثابت ترین یافته و قوی ترین عامل خطر محیطی مرتبط با سندرم پای بی قرار ، نارسایی آهن است. یک پروفسور برای اولین بار ارتباط بین کمبود آهن و سندرم پای بی قرار را تشخیص داد و گزارش داد که درمان کمبود آهن به طور قابل توجهی علائم سندرم پای بی قرار را بهبود می بخشد.
تشخیص سندرم پاهای بی قرار
هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص سندرم پای بیقرار وجود ندارد.
تشخیص بر اساس علائم، سابقه پزشکی و سابقه خانوادگی، معاینه فیزیکی و نتایج آزمایش خواهد بود.
پزشک عمومی شما باید بتواند سندرم پای بیقرار را تشخیص دهد، اما در صورت عدم اطمینان ممکن است شما را به متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد.
4 معیار اصلی وجود دارد که پزشک عمومی یا متخصص شما برای تایید تشخیص به دنبال آن خواهد بود.
این معیار ها به شرح زیر می باشند:
- میل شدید به حرکت دادن پاها، معمولاً با یک احساس ناراحت کننده، مانند خارش یا سوزن سوزن شدن
- علائم شما زمانی که در حال استراحت یا غیرفعال هستید ظاهر می شوند یا بدتر می شوند
- علائم شما با حرکت دادن پاها یا کشش آنها تسکین می یابد
- علائم شما در عصر یا شب بدتر می شود
مدیریت سندرم پاهای بی قرار هنگام خواب
ایجاد تغییرات ساده در شیوه زندگی می تواند به کاهش علائم سندرم پای بی قرار کمک کند:
- حمام و ماساژ را امتحان کنید. خیساندن در حمام گرم و ماساژ پاها می تواند عضلات را شل کند
- کیسه های آب گرم یا خنک را اعمال کنید
- بهداشت خواب را رعایت کنید
- ورزش
- از کافئین اجتناب کنید
- استفاده از روکش پا یا پد ویبره را در نظر بگیرید
مغز شما در هنگام سندرم پای بیقرار چه می کند؟
عصب شناسان مدت ها بر این باورند که سندرم پای بی قرار به اختلال در نحوه استفاده مغز از انتقال دهنده عصبی دوپامین، ماده شیمیایی مورد استفاده سلول های مغز برای برقراری ارتباط و تولید فعالیت و حرکت ماهیچه ای صاف و هدفمند مربوط می شود.
چه چیزی می تواند سندرم پاهای بی قرار را بدتر کند؟
دارو - داروهای تجویزی یا بدون نسخه شما می توانند علائم سندرم پاهای بی قرار را بدتر کنند. اینها شامل برخی از آنتی هیستامین ها، داروهای ضد تهوع، داروهای ضد افسردگی و مسدود کننده های بتا است. هرگز بدون مشورت با پزشک خود، مصرف داروی تجویزی را قطع نکنید.
سندرم پاهای بی قرار چقدر طول می کشد؟
این احساسات می توانند یک ساعت یا بیشتر ادامه داشته باشند و به آرامی شدت آنها افزایش می یابد. در حالی که این احساسات اغلب دو طرفه هستند، برخی از بیماران آن را فقط در یک طرف بدن تجربه می کنند. شایع ترین زمان بروز سندرم پای بی قرار در شب است که فرد برای خواب دراز می کشد.
نشانه های سندرم پاهای بی قرار
سندرم پای بی قرار معمولاً باعث میل شدید به حرکت دادن پاها و احساس ناخوشایند در پاهای شما می شود.
این احساس ممکن است بازوها، سینه و صورت شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
علائم و نشانه های سندرم پای بی قرار :
- سوزن سوزن شدن
- سوزش
- خارش یا ضربان
- احساس می کنید آب گازدار داخل رگ های خونی پاها است
- احساس گرفتگی دردناک در پاها، به ویژه در ساق پا
این احساسات ناخوشایند می توانند از خفیف تا غیر قابل تحمل متغیر باشند و معمولاً در عصر و در طول شب بدتر می شوند. آنها اغلب می توانند با حرکت دادن یا مالش پاها تسکین یابند.
برخی از افراد گهگاه علائم را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر هر روز آن را دارند.
ممکن است برای شما سخت باشد که برای مدت طولانی بنشینید مثلاً در یک سفر طولانی با قطار.
کنترل سندرم پاهای بی قرار
سندرم خفیف پاهای بیقرار که با یک بیماری زمینه ای مرتبط نیست، تنها با چند تغییر در شیوه زندگی قابل کنترل است.
اگر علائم شدیدتر باشد، ممکن است نیاز به دارو باشد.سندروم پای بی قرار ناشی از یک بیماری زمینه ای اغلب با درمان آن بیماری قابل درمان است.به عنوان مثال، کم خونی ناشی از فقر آهن را می توان با مصرف مکمل های آهن درمان کرد.اگر با بارداری همراه باشد، معمولاً در عرض 4 هفته پس از تولد به خودی خود ناپدید می شود.
- تغییر سبک زندگی
ممکن است تعدادی تغییر سبک زندگی برای کاهش علائم سندرم پای بیقرار کافی باشد.
این شامل:
- اجتناب از محرک ها در عصر (مانند کافئین، تنباکو و الکل)
- سیگار نکشید (در مورد نحوه ترک سیگار بیشتر بخوانید)
- ورزش منظم روزانه (اما از ورزش نزدیک به زمان خواب خودداری کنید)
- عادات خواب خوب (نکاتی برای غلبه بر بی خوابی شامل رفتن به رختخواب و بیدار شدن در یک ساعت مشخص هر روز، نخوابیدن در طول روز، استراحت کردن قبل از رفتن به رختخواب و پرهیز از کافئین نزدیک به زمان خواب)
- اجتناب از داروهایی که باعث تحریک علائم می شوند یا آنها را بدتر می کنند.
در طول یک دوره سندرم پای بیقرار، اقدامات زیر ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند:
- ماساژ دادن پاهای خود
- گرفتن حمام آب گرم در عصر
- قرار دادن کمپرس گرم روی عضلات پا
- انجام فعالیت هایی که ذهن شما را پرت می کند، مانند خواندن یا تماشای تلویزیون
- تمرینات آرامش بخش، مانند یوگا
- راه رفتن و کشش
- دارو
- آگونیست های دوپامین
اگر علائم مکرر سندرم پاهای بیقرار را تجربه می کنید، آگونیست های دوپامین ممکن است توصیه شوند.آنها با افزایش سطح دوپامین، که اغلب پایین هستند، کار می کنند.
آگونیست های دوپامین که ممکن است توصیه شوند عبارتند از:
- روپینیرول
- پرامی پکسول
- چسب پوستی روتیگوتین
این داروها گاهی اوقات می توانند باعث ایجاد احساس خواب آلودگی در شما شوند، بنابراین هنگام رانندگی یا استفاده از ابزار یا ماشین آلات پس از مصرف آنها باید احتیاط کنید.سایر عوارض جانبی ممکن است شامل حالت تهوع یا استفراغ و سرگیجه باشد.
- داروهای مسکن
یک مسکن خفیف مبتنی بر مواد افیونی، مانند کدئین، ممکن است برای تسکین درد همراه با سندرم پای بیقرار تجویز شود.گاباپنتین و پره گابالین نیز گاهی برای کمک به تسکین علائم دردناک سندرم پای بیقرار تجویز می شوند.عوارض جانبی این داروها شامل سرگیجه، خستگی و سردرد است.
- داروهایی برای کمک به خواب
اگر سندرم پاهای بی قرار به شدت خواب شما را مختل می کند، ممکن است یک دوره کوتاه مدت دارویی برای کمک به خواب شما توصیه شود.این نوع داروها به عنوان خواب آور شناخته می شوند و شامل زوپیکلون و زولپیدم هستند.
آیا سندرم پای بی قرار مشکل عضلانی یا عصبی است؟
سندرم پای بیقرار که به عنوان بیماری ویلیس-اکبوم نیز شناخته می شود، یک بیماری شایع سیستم عصبی است که باعث میل شدید و مقاومت ناپذیر برای حرکت دادن پاها می شود. همچنین می تواند باعث خزیدن یا احساس خزش ناخوشایند در پاها، ساق پا و ران شود.
چگونه سندرم پای بی قرار را در شب متوقف کنیم؟
اگر شب‌ها وقتی بالاخره به رختخواب می‌روید، مرتب در حال چرخیدن هستید، یک روال بهداشتی خواب خوب میتواند کمک زیادی به شما کند.
- یک اتاق خواب راحت ایجاد کنید
- تکنیک های تمدد اعصاب را تمرین کنید
- الکترونیک را خاموش کنید
- در طول روز فعال بمانید
- از یک برنامه خواب ثابت پیروی کنید
- یک رژیم غذایی متعادل بخورید
آیا سندرم پاهای بی قرار مشکل جدی است؟
سندرم پای بیقرار تهدید کننده زندگی نیست، اما موارد شدید می تواند خواب را مختل کند باعث بی خوابی شود و باعث اضطراب و افسردگی شود. جدی ترین نگرانی برای افراد مبتلا به سندرم بی قرار این است که با خواب تداخل می کند و باعث خواب آلودگی و خستگی در طول روز می شود. سندرم پای بی قرار و محرومیت از خواب می تواند شما را در معرض خطر سایر مشکلات سلامتی از جمله افسردگی در صورت عدم درمان قرار دهد
آیا استرس باعث سندرم پاهای بی قرار می شود؟
استرس و اضطراب، محرک‌های بزرگ پاهای بیقرار هستند. تکنیک های کاهش استرس مانند تنفس عمیق یا یوگا ممکن است کمک کننده باشد.مقاله حرکات یوگا برای افزایش آرامش و کاهش استرس میتواند به شما در کنترل استرس و سندرم پاهای بی قرار بسیار کمک کننده باشد.
